Mapa - Kirjat Gat (Kiryat Gat)

Kirjat Gat (hebr. קריית גת; arab. كريات جات/كريات غات) – miasto położone w Dystrykcie Południowym w Izraelu.

Leży w północnej części pustyni Negew, w otoczeniu moszawów Sede Mosze, Lachisz, No’am, Szalwa, Uza, Nir Chen, Szachar, Rewacha, Zawdi’el i Menucha, kibucu Gat, oraz wiosek Ewen Szemu’el i Alumma. Na północny zachód od miasta znajduje się tajna baza Sił Obronnych Izraela Pluggot Giwati.

Pierwotnie znajdowały się tutaj dwie arabskie wioski: w części zachodniej Al-Faludża (arab. الفالوجة) i w części wschodniej Iraq al-Manshija (arab. عراق المنشية). Najdłuższą historię ma al-Faludża. Istniała ona początkowo jako miejscowość Zurayq al-Khandaq. W XIV wieku osiedlił się w niej mistrz sufizmu, Shahab al-Din al-Faluji. Na jego cześć zmieniono nazwę miejscowości na al-Faludża.

Pod brytyjskim panowaniem w Mandacie Palestyny, na północ od wioski al-Faludża wybudowano bazę lotniczą Royal Air Force Pluggot Giwati, która została zamknięta w 1948.

29 listopada 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło ''Rezolucję nr. 181''. Była to decyzja w sprawie podziału Palestyny na dwa państwa: żydowskie i arabskie. Na mocy tej Rezolucji, obie wioski al-Faludża i Iraq al-Manshija miały znaleźć się w państwie arabskim.

Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny żydowski konwój Hagany jadący z zaopatrzeniem do kibuców Gat i Galon, wjechał 14 marca 1948 do al-Falujy. Gdy konwój został zaatakowany przez mieszkańców wioski, doszło do bitwy w której zginęło 37 Arabów i 7 Żydów, a rannych zostało 20 Arabów i 4 Żydów. Następnego dnia do wioski wszedł oddział saperski Hagany i w ramach akcji odwetowej wysadził w powietrze dziesięć domów.

Podczas wojny o niepodległość w maju 1948 na terytorium byłego Mandatu Palestyny wkroczyły wojska egipskie. Kolumna egipskich wojsk zmechanizowanych została zatrzymana przez Izraelczyków w pobliżu miasta Aszdod, po czym wycofała się ona w kierunku Negewu i zatrzymała się w rejonie wiosek al-Faludża i Iraq al-Manshija.

16 października 1948 izraelskie oddziały w trakcie „operacji Jo’aw” rozpoczęły ataki na egipskie pozycje położone w tym rejonie. W wyniku tej operacji, do 22 października około 4 tys. egipskich żołnierzy zostało otoczonych w tzw. „worku Faluja”. 28 grudnia 1948 izraelskie oddziały wykonały kolejny oskrzydlający manewr, zacieśniając pętlę okrążenia.

Zawarte 24 lutego 1949 izraelsko-egipskie zawieszenie broni umożliwiło Egipcjanom wycofanie swoich wojsk z okrążenia, natomiast obszar „worka Faluja” miał przejść pod kontrolę izraelską. 26 lutego egipska brygada swobodnie wycofała się w kierunku półwyspu Synaj, a 1 marca obie wioski zostały zajęte przez Izraelczyków. Doszło wówczas do naruszenia warunków zawieszenia broni, ponieważ izraelscy żołnierze zaczęli zmuszać arabską ludność cywilną do opuszczenia wiosek. Obserwator ONZ Ralph Bunche raportował, że zastraszanie cywilów obejmowało przypadki pobicia, kradzieże i usiłowania dokonania gwałtu. Z tego powodu wszyscy mieszkańcy do 22 kwietnia opuścili swoje wioski, a 27 kwietnia Izraelczycy przystąpili do wyburzania domów.

W 1954 utworzono tutaj obóz przejściowy (ma'abarot) dla żydowskich imigrantów masowo napływających do Izraela. Nową osadę nazwano Kirjat Gat na cześć starożytnego miasta Gat. Początkowo badania archeologiczne błędnie wskazywały właśnie to miejsce jako prawdopodobną lokalizację tego miasta. Później jednak okazało się, że znajdowało się ono na wzgórzu Tel es-Safi, w odległości 13 km na północny wschód od Kirjat Gat.